Essahtan biz acayip toplumuz. Dededen, toruna kadar anlaşılmaz bir haldeyiz.
Adam ya da kadın 80'inde var. Otobüse biniyor, oturacak yer bile yok. Torunu yaşındaki kız ya da erkek (fark etmez çocuk yaştaki insan) dedeye, nineye yer vermiyor.
Ne saygı kalmış toplumda ne de büyüğe hürmet…
Biz gazetecilerin yılda kaç günü var biliyor musunuz?
10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü
24 Temmuz Gazeteciler ve Basın Bayramı
21 Ekim Dünya Gazeteciler Günü
Bildiklerimiz bunlar. Daha da var mı bilmiyorum (cehaletimi hoşgörün).
Sabahtan, akşama; akşamdan, sabaha gün kutluyoruz.
Kutla kutla bitmiyor.
Mesela 'evde kalmış kızlar' günü yok.
Mesela 'evde kalmış erkekler' günü de yok.
Kiminin günü değil saati bile yok, biz bulduk ta bunuyoruz.
Aklıma mukayyet ol Allah'ım.
Evet. Mesleğin sonu yok. Emeklilik sadece uygulamada var. Hastane de tedavi görürken, gazetesine haber geçme telaşı olan merhumları biliyorum. O yüzden de bu kadar gün içinde 'Allah'ım aklıma mukayyet ol' yakarışındayım.
Bizim iş böyle işte; ayranımız yok içmeye, faytonla gideriz…ıçmaya…
Yat kalk gününü kutla. Sana ne milletin günsüzlüğünden..
Gene de hocama tavsiyem Leyla'yı görmeden Mecnun olma!
