Öyle insanların yanında ol ki!..
İnsan sonsuz bir uçurumun üzerinde durmaktadır da bilmez.
Bilmiyor bildiğini, işte bu yüzden yaşadığını inandığını düşünemez.
Nefsinde yaşar.
Rüzgâr gibi eser, yaprak gibi dalından düşüp solar.
Sevgi gösterme başka, sevgi görmek bambaşka…
Kaybetmek başka yitirmek bambaşka…
Doğru yitirilince her şey kaybedilir!
Nerede utanç varsa orada korku vardır.
Gelecekten bahsedip, geçmişi yaşamak acı bir gerçektir.
Birinci gelen gelecek, ikinci gelen gelecek; ikincisi bir umut…
Umut etme, ikinciden umut…
Başka gelen başka; hakikat bambaşkadır.
Kulak dilsizdir… Ağız sağır, göz ise; hem duyar hem konuşur...
İnsan şişirilmiş tulum gibi, ağzı açılınca sönmekte...
Öyle bir rüzgâr ki: kendi gitti. Adı bile kalmadı yadigar…
Her şeyden kaçabilirsin; geçmişten, kafanın içindekilerden kaçamazsın.
Korkular bize sahip olur, geçmişin gölgesi bizi kovalar.
Bazen kelimeler dahi kifayetsiz kalır, sözün bittiği yerde.
Kıssadan hisse almazsan karakolda on sopa yiyen dervişe dönersin vesselam...
