Bayram benim için böyle artık
AKİF ARSLAN
İnancımız böyle bizim, kim ne derse desin: “Elhamdülillah!”
İnancımız gereğince üç büyük bayramımız var. Biri Ramazan’dı, geride kaldı; biri kurban, bugün idrak etmeye başladık ve biri de Cuma’dır, O’nu da bugün kutluyoruz.
Ne mutlu bu üç bayramı idrak edene. Büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öperiz desek de pek inandırıcı gelmiyor. Çünkü, toplum olarak birbirimizden kaçmaya başladık. Kendi adıma söyleyim: Elini öpecekbir ağabeyim iki ablam var. Ama bayramda onları göremiyorum. Çünkü, tatil yapıyorum. Yanlarına gidemiyorum, göremiyorum.
Küçüklerin de gözlerinden öpemiyorum. Görmüyorum. Telefonla arıyorlar, bayram kutlamak için, bitti herşey.
Ben çocukken bir sürü büyük vardı. Büyük baba, dede nene, emmi (amca) bibi (hala) dayı, dezze (teyze), öğretmen, hoca, falan filan daha kimler kimlerdi. El öpmek için akranlarımız ile yarışırdık. Şimdi var olanın da kıymetini bilemiyoruz.
Maalesef bize bir şey oldu galiba!. Tamam yaşça büyüdük, kocaman olduk. Ama artık böyle olduk.
