Kahramanmaraş futbolu bugünlerde garip bir sessizliğin içinde. Tribünler yeterince konuşmuyor, şehir yeterince sahip çıkmıyor, yöneticiler ise tam olarak ne istediklerine karar verememiş gibi. Ama en çok dikkat çeken şey şu: Şehrin iki kulübü bambaşka iki istikamette ilerliyor.
AKİF ARSLAN YAZIYOR
Kahramanmaraş futbolu bugünlerde garip bir sessizliğin içinde. Tribünler yeterince konuşmuyor, şehir yeterince sahip çıkmıyor, yöneticiler ise tam olarak ne istediklerine karar verememiş gibi. Ama en çok dikkat çeken şey şu: Şehrin iki kulübü bambaşka iki istikamette ilerliyor.
Biri yukarı çıkmak için savaşırken, diğeri yere kapaklanmamak için çırpınıyor.
Ve ne yazık ki bu tablo bize acı bir gerçeği gösteriyor:
Kahramanmaraş futbolunun kalbi, aynı şehirde iki farklı ritimle atıyor.
İstiklalspor: Sahada Konuşan Bir Takım
AKEDAŞ Kahramanmaraş İstiklalspor, son dönemin en sessiz ama en etkili hikâyesini yazıyor. Kimsenin büyük beklentiler yüklemediği bu takım, sahada öyle bir karakter koyuyor ki; “1. Lig’i istiyorum” demiyor, bunu oyunuyla ilan ediyor.
Futbol böyle bir şeydir aslında…
Küçük cümleler kurar, büyük işler yaparsın.
Yönetimiyle, oyuncusuyla, teknik heyetiyle ciddi bir istikrar yakalamış durumdalar. Şehrin yöneticilerinden tutun da taraftarına kadar herkesin bu tabloyu görmesi gerekiyor. Çünkü bu şehir uzun zamandır profesyonel liglerde kendinden söz ettiren bir takıma aç.
Bu takım, yeni bir hikâyenin kapısını zorluyor.
Ama o kapının ardında ne bulacağını belirleyecek olan, sadece sahadaki futbol değil…
Bu şehrin onlara ne kadar sahip çıkacağı.
Kahramanmaraşspor: Bir Şehrin Ayıbı
Gelelim diğer tarafa…
KARPEDO Kahramanmaraşspor’a.
Şu cümleyi kurmak kolay değil ama gerçek bu:
Kahramanmaraşspor’un bu hâle düşmesi, bu şehrin en büyük ayıplarından biridir.
Yüzlerce maçlık hatıra, binlerce taraftarın haykırışı, yılların emeği… Hepsi bugün amatör ligde yaşam mücadelesi veriyor. Ekonomik krizler, yönetim zaafiyetleri, ilgisizlik, sahipsizlik… Hangisini söylerseniz söyleyin, hepsi bu enkazın bir parçası.
Bir şehir düşünün…
Geçmişte Türkiye futboluna damgasını vurmuş bir kulübünü bugün amatörün kıyısında tutmaya çalışıyor.
Ve kimse çıkıp “Bu kulübün suçu neydi?” diye sormuyor.
Kahramanmaraşspor bugün sadece bir takım değil; bu şehrin futbola bakışının da aynasıdır. O aynaya bakan herkes, ilgisizliği, yönetim boşluklarını, sahip çıkamamanın acı sonucunu açıkça görür.
Aynı Şehirde İki Ayrı Kader
Bir yanda yukarı tırmanan bir İstiklalspor…
Diğer yanda küllerinden doğmak için çırpınan bir Kahramanmaraşspor…
İşte Kahramanmaraş futbolunun gerçeği budur:
Aynı şehirde iki takım, iki zıt yön, iki farklı kader.
Bu tabloyu değiştirmek için;
– daha fazla destek,
– daha fazla sorumluluk,
– daha fazla sahiplenme
gerekiyor.
Ama en önemlisi, geçmişi unutmayıp geleceği doğru planlamak gerekiyor.
Çünkü bir gün bu şehir kendine şu soruyu sormak zorunda kalacak:
“Elimizde yükselmek isteyen bir takım ve küllerinden doğmak isteyen bir efsane varken biz ne yaptık?”
Cevap ne yazık ki şu an pek iç açıcı değil.
Son Söz
İstiklalspor sessizce yükseliyor…
Kahramanmaraşspor sessizce çöküyor…
Ve şehir bu iki büyük hikâyeyi hâlâ aynı ciddiyetle konuşmuyor.
Bir gün çok geç olmadan…
Bu şehrin yöneticileri, iş insanları, taraftarları ve futbolseverleri bu tabloya uyanmak zorunda.
Çünkü futbol sadece 22 kişinin koşturduğu bir oyun değildir;
Bir şehrin itibarıdır.
Ve Kahramanmaraş artık bu itibarı geri kazanmak zorundadır.
